Kim..?

Sevmişti..
Gözlerinde yaşlar, kalbinde kırık ahlar..
Kanadı kırık, yaralı bir kuşu sever gibi..
Küçücük yüreğinin en büyük locasını açmıştı,
Canını yaksa da senin zalim sevdan..
Sevmişti...

Dualar adamıştı adına..
Söz vermişti her şeye rağmen sana..
Usanmadan bıkmadan..
Geleceğin günü bekleyecekti....

Şimdi..
Geceleri yalnız kaldığında,
Bazen ışıkları kapatıp seni anıyor..
Yüreği öylesine yanıyor ki,
Karanlığa olan korkusu yanında hiç kalıyor..

Bazen indirip yüreğinde ki perdeleri,
Duvarlarına yazılmış suretine bakıyor..
Avuçlarında çaresizlik, senden kalan anılara sığınıyor..
Ağlıyor...
Ağlıyor...

Anlamıyor..
Hayat nasıl bu kadar acıtır, kanatır insanı..
Anlam veremiyor imkansızlıklarına..
Öylesine yanıyor ki..
Sensizliği hükmediyor yaşam kırıklarına..

Üşüyor...
Yıllar bir çırpıda geçip gitse de,
İlk tuttuğun elleri,
Senin sıcaklığından mahrum hala üşüyor..

Sen,
Kimsin..
Acımasız bir katil!

Sen!
Rüyaları katleden, hayallere sinsi kurşunlar sıkan,
Bencil bir hevesin uğruna..
Küçük bir yüreğin en büyük acısı..

Sen kimsin...

Benden öte, benden ziyade..

Sen..
Kalbimin en eski hükümdarı..
Adı bende saklı kalan..
Biri'sin..