SADECE MERAK EDİYORUM..!

Şimdi bir pencerenin kenarında, yoldan geçip giden insanları izlerken aklımda hep o soru..
Şimdi senin olsaydım, sen benim olsaydın nasıl olurdu her şey?
Sensiz geçen onca yıl seninle dolu olan anılardan oluşsaydı, güler miydi yüzüm?
Bu içimden çıkmayan özlem, inceden sızlayan sızı yakamı rahat bıraksaydı,
Güler miydi sayfalara dökülen tüm sözlerim?

Akşam olduğunda ellerine dokunabilecek olsaydım, nasıl bir gün geçirirdim?
Gece yanında uyusaydım yine korkar mıydım karanlıktan?
Yarınlar böylesine boş ve uğultulu gelir miydi yine?
Yaptıklarım, yapacaklarım bir anlam taşır mıydı acaba?

Kokunu her gün yeniden içime çekebilecek olsaydım..
Sesinin tınısını kulaklarımda duyabilecek olsaydım..
Sıcaklığını, tenini hissedebilecek olsaydım..
Eğer bunlar olsaydı, nasıl olurdu hayat?

Cennet böyle bir yer olur muydu o zaman?
Boş dünyanın, boş işleri, dolu bir hal alır mıydı?
Ah bir bilsem..

Böylesine bir mucize gerçek olsaydı..
Gelirdim hani seninle dünyanın öbür ucuna..
Gelecektim..
Gidecektik ve kendimize küçük bir cennet kuracaktık..
Ah bir bilsen hayali bile nasıl güzeldi!!!
Gidebilseydik eğer..
Gidebilseydik, hiç pişman olur muydum?

Şimdi çok şey istemiyorum,
Kavuşmak artık imkansız biliyorum..
Sadece görebilseydim uzaktan seni..
Gözlerim, gözlerine değebilseydi son bir defa..
Sorabilseydim neden böyle oldu diye..

Merak ediyorum bambaşka olur muydu her şey???

(Bak bir mayıs daha, perişanlığı temsil ediyor benim diyarımda..!!! l.o.y.ö.s...)