Düşünemedim, öyleyse yokum..

Düşünemiyorum da...
Kaybetmiş ve çaresiz hisseden bir insanın sığınabileceği şey nedir..
Ben çoğu zaman diplere vurmuşken, soluksuz hayallere teslim ederim kendimi..
Aslında kurduğum her hayalin sadece "HAYAL" olarak kalacağını bildiğimden daha da yanar canım..
Ama yine de ateşe dönen kelebekler misali yana yana devam ederim efsunlu hülyalara..
(Neden peki?)

Ve sonra yazmaya soyunurum genellikle..
Çırıl çıplak kalır kelimelerim ve iliklerine kadar üşür yaşanmışlıklarım ben gibi mısralarda..
Noktaları cümle bitişleriyle kaynaştırmayı da severim üstelik...
Sanki ne kadar sert nokta koyarsam cümlemin sonuna, o kadar çok tercüman olurmuş gibi hissiyatıma..
Ne anlamlar, ne anlamsızlıklar yüklenir her bir "nokta" benim diyarımda bir bilseniz..

"Ve sen!
Ah bir bilsen her noktamın sana neler anlattığını, ne biçimsiz küfürlerle sövdüğünü, ne aşk nağmeleriyle boyandığını..
Nasıl hasretle yandığını, sana nasıl susadığını..
Ah.. Bir bilsen..."

Hani çoğu zaman her acıklı şiirde, şarkıda, filmde kendimizden kesitler buluruz ya,
Her ünlem duygularımızın en uç noktasını hırçın bir şekilde kamçılar ya..
Bu durum acının ve mutluluğun tınısının hepimizde aynı olduğundandır esasında..
Farklı hayatlar, bir birinden ayrı yaşanmışlıklar biriktiririz avuçlarımızda ama yine de aynı duygularla sever, aynı gözyaşlarıyla ağlarız..
İşte bundan sanırım her insanda biraz kendimi, biraz dünyayı buluşum.. Buluşumuz..
Ve her tatlı söze koşulsuz aldanışım.. Çoğunlukla aldanışımız...
Ve biraz da aptallığımdan... (bu sadece kendime has)

Neyse ne demiştim başında..
Heh, hatırladım..
Hayaller demiştim, çaresizlikten kurulan hayaller..

İşte şimdi öyle bir hayalim var ki..
En çaresiz, en imkansız, en kifayetsiz...
En soluksuz, en uçsuz, en bucaksız..

"Ve sen bilsen ki bu hayalin baş rolü sensin.. "

Neyse işin özü bir cümle sanırım..

"Hepimiz aynı farklılığın bir birine ait birimleriyiz.."

Son cümle;

Ve bu yüzdendir belki yukarıda ki resmi benim olmadığı halde sahiplenişim, benim deyişim!
Zira onun gözlerinin karasında kendimden karanlıklar, seninkinden hayaller bulduğum için...

Evet işte bu yüzden o resim benim :)