İstanbul/um..

Yüreğimde ki koca İstanbul'un..
Kulesi sen, sana yanık divane kızı ben..
Gel diye yandığım kızıl akşamlarda,
Ey ateşten hasretini koynuma aldığım..
Bilemedin mi?
Deli gecelerimin tek bekleneni sen,
Bekleyen imkansızı ben..

Güneşe erdiğim nameleri sana anlatmadı mı martılar?
Yalana mı döndü sende yaşanan taze aşklar?
Ah..
İstanbul'un siluetine yakışan kulesi sen,
Sana çarpan hırçın mavi dalgaları ben..

Hadi, sevdasına müptela olduğum!
Gel de nazını yüzdür hüzünlü çehremde,
Bilmez misin hala?
Üsküdar'ın kulesi sen, sana asi denizi ben..
Sevda şehrinin kışı sen, sana yanık yazı ben..
İstanbul'un yüreğine ilişik sızı sen, sana aşık kızı ben..

Ben yanıldım hayat, vurma yüzüme!

Gönül verdim sevdanın en delisine!

Pişman DEĞİLİM hayat!

Dilersen infaz et!

Sözlerim ağırdır, şu suskun ağzımı açtırma benim!

Beni Sever misin ?

Merhaba ağaç ben geldim,
Dallarına sarılsam, gölgene sığınsam..
Yaprak yaprak olsam, hayallere savrulsam..
Kuruyan umutlarımı sen sever misin?


Ya sen bahar..
Güneş olsam, yarım çeperli bulutlarının arasından sızsam..
Rüzgâr olsam, kanayan tüm ruhlara ılık ılık essem..
Söyle solan güllerimi sen sever misin?


Ey engin yağmur söylesene,
Damla damla olsam, gökten arza yağsam,
Toprak olsam, toprak gibi koksam..
Söylesene gözlerimde ki yaşları sen sever misin ?


Peki sen sıcak güneş;
Bir bulut olsam, kanatların altında sıcaklığınla demlensem..
Yıldızlar gibi ışığınla dans etsem..
Söyle, üşüyen yanlarımı da sen sever misin?


ya sen,
Uğrunda öldüklerimi kara topraklara gömsem..
Başıma yıkılan tüm hazana bağıra çağıra sövsem,
Kanayan yaralarıma zehrini merhem diye sürsem!
Avuçlarımda ki acıyı avuçlarınla avutsam..
Söyle,

O zaman beni sever misin...

"Ellerimi sıkıca tut, her şeyin yoluna gireceğine söz ver.. 

                                                                                                    ihtiyacım var.."

Neyleyim ?

Baharı solgun bir mevsimin fendinde,
Kapayıp gözlerimi, ey özlemiyle demlendiğim!
Yar deyip sevdiğim seni aşkın yedi renginde,
Söylesene şimdi sensiz bu canı ben neyleyim...

Kaç hükmün ederi var ki artık umurumda?
Kaç efsun tecelli eder sende emanet kalan ruhumda..
Bir cömertlik edip şu reyhane gözlerimi,
Şuh bir tebessümünle şereflendirsen,
Çaresizim, böyle meftunken yürek senden gayrısını ben neyleyim?