Yorgun..

Avuç avuç biriktirdiğim kelimelerden hangi ikisini yan yana getirsem şık durmuyor bu gün..
Harflerim derin bir sükuta bürünmüş, cümlelerimde ise yer yer kırıklar var..
İçimde git gide büyüyen bir kara delik sonsuz bir boşluğa sürüklüyor tüm umutlarımı..
Yerle yeksan olmuş bir ülke, iç savaşta yenik düşmüş yetim bir mülteci gibiyim..
Ve sonra..
Sadece düşündüğümü düşünüyorum, susmak mı daha ağır yoksa konuşmak mı?
İçimde dizleri yamalı bir çocuk, dudaklarını büzmüş bana öylece bakıyor..
Hüznün dibine vurmuş, felahı solmuş ruhum tarumar bir halde!
Bilmiyorum!
Bundan sonra düştüğüm yerden kalkar mıyım bir daha?
Bittiğim yerden başlar mıyım?

Kalbimi kırmadılar hayır..
Sadece içimde kırılacak bir parça dahi bırakmadılar!
Boşum, bomboş..

// Günlerden hazan, mevsim'im simsiyah..
// Dua diyorum, dua ama......
//Yetiremiyorum içimde ki hezeyana..

Şimdi sana suskunluğumu duy desem,
Ölüyorum, yetiş desem..