Yazmayacağım!

Umutlarımı tükettim, yolum kayıp demeyeceğim..
Baştan sona ümitsiz, baştan sona biçare olduğumu söylemeyeceğim..
Dualarımın dili suskun, gönlüm dileklere küskün bunu yazmayacağım!

Hem desem, söylesem, yazsam ne olur?
Duyacak mısın sesimi?
Sen! Evet sen, bu satırları okuyan insan;
İçimde ki çığlıkların sessizliğinde kaybolacak mısın?
Beynimin içinde binlerce ses, hepsi kırgın, hepsi yorgun..
Duydun diyelim, cevap verebilecek misin?
Acıyanlarımı nasıl iyileştirebileceğimi söyleyebilecek misin?
Diyelim ki kendince acıdın halime beni teselli etmek istedin...
Söylediklerin beni teselliye yetecek mi?
Daha kaç defa avunacağım ki bir birinden farklı ama sonu hep aynı masallarla...

Gidecek yol bulamıyorum,
Dualara küskün gönlüm ama yine de susamıyoum!!!!!!
Öyle çaresiz ve acınacak haldeyim ki,
Elimde duadan başka kalan hiç bir şey yok!
Dua diyorum, diyorum da kendim  bile artık kendime inanmıyorum ki..
Yetiremiyorum hiç bir şeyi, yetinemiyorum!
Çaresizim kelimesi bile tarif etmiyor içimde ki buhranı..
Kıyamet oldum, kopuyorum!
Her zerrem toz oluyor, her hücremde defalarca ölüm ölüp diriliyorum..
Acı hep aynı, ne yazık ki alışmayı da bilmiyorum!

Kaç yıl oldu derbeder, kaç ay, kaç saat, kaç dakika...
Daha kaç var peki?

Hiç bir şey istemiyorum ama aynı anda o kadar çok şey istiyorum ki..
Hepsi fersah fersah ötede, hepsi binlerce yıl sonramda sanki!
ALLAH'ım.............................................................