Yorgun / um..

Şimdi ellerim bile yorgun yazmaktan..

Dilim lâl olmuş konuşmaktan..

Ve gözlerim kör...

Gerçekler ağır geliyor bedenimin derinliklerinde bir yerde,

Saklanan hayallerimle ruhumun penceresinde,

Uçurtma olup uçmak isteyen bir kuş var...

Ve şimdi güneş akşam olmuş, ayı kıskanıyor!

Bir garip matem kokusu alıyor burnum..

Şöyle bir maziye dalıp gidiyorum!

Bırakın beni ne olur!

Ben hep çocuk kalmak istyorum!

Hayat acı, hayat tatsız, hayat tuzsuz ..

Ve biraz da bayatlamış yine aynı acılar.

Bir gönül var avuçlarımda, biraz kırık dökük..

Ve içinde bir sevgi bölük, pörçük..!

Karanlık ellerimden tutup beni çekiyor,

Gel ! gel, ebedi ışık bende diyor....!

Sanki göz kapaklarıma muzip bir el dokunuyor,

Ağlıyorum ve anlıyorum şimdi ölmek bana tatlı geliyor...