Buğulu Sesleniş..

O'na..

Biliyor musun, geçen her salise hayatımdan akıp giden her zaman dilimi bana çok garip geliyor..
Zaman bizden sonra öyle hızlı akıyor ki..
Hoş bizimleyken daha da hızlı akmıştı sanki..
Bilmiyorum neden hala bir özlem ve bir telaş var içimde..

Üstelik çok korkuyorum özlemin içimi çürütmesinden..
Çok korkuyorum bu şeyin beni yok etmesinden..

Özlediğim sen misin bilmiyorum..
Belki beni deli gibi sevişini özlüyorum..
Biliyorum bir gün bir yerde yine karşılaşacağız..
Bu telaş da bu yüzden zaten..
Sadece uzaktan da olsa görmek isterim seni...
Belki iki sevgili değil de, seninle iki dost olmak isterim..
Belki..
Yıllar sonra kim bilir belki de iki yabancı yeniden tanışıp dost olabilirdik.
Hasretlerimizi, özlemlerimizi o istediğimiz planladığımız ama birlikte yürümeyi başaramadığımız güzel günlerin masum hikayelerini konuşup derin bir iç çekişle kadere ah edebilirdik.

Büyük yüreğine küçük yüreğimi tekrar emanet etmeyi belki de..

Ve ben..
Şimdi iyi biliyorum seni özleyen bedenim değil sadece ruhum..