Hani ben zoraki tutturmuşken yıpranmış bir iple yüreğimin parçalarını birbirine,
Hani uçmasın diye ruhumu bağlamışken bir umut kirpiklerine,
Çaresiz sığınmışken kor misali yakan acılarımdan gölgene..
Sen gelip gururunla çekiştiriyorsun ya! Acımdan, acımdan...
Aklımı sıkmaktan düşüncelerim uyuşuyor..!
Efkarı çeke çeke ciğerlerime, nefesim tükeniyor!
Bilesin, adına yar koyduğum!
Bilesin ki; sabrım taşıyor!
Bilesin, o zaman takatim dağılmamak için beni zor tutuyor!
Bilesin!
İşte o zaman bedenimle canım arasında ölüme ramak kalıyor!
.../"Hani uçmasın diye ruhumu bağlamışken bir umut kirpiklerine"...Nursalkımı kaleminin mürekkebi, yüreğinin ışığı hiç bitmesin canım...Ben de şiir kitabını bekleyenlerdenim bilesin..:) sevgiler canım.
YanıtlaSilSuper yine. yuregine saglik canim...
YanıtlaSilGüzel biir şiir çok beğendim...Şiirlerini okurken yaşadığım saçma hayatın gereksizliklerinden uzaklaşıyorum teşekkür ederim :)
YanıtlaSilolmasın öyle.
YanıtlaSil:)
Ama bilemiyorlar, bilmek istemiyorlar..
YanıtlaSilAdına yar koyduklarımız, en büyük zararı veriyor insana...
YanıtlaSilKocaman bir iç çektim , döktürmüşsün canım.
YanıtlaSil