Ağlarsın ...

Yürek tıkanır bazen,

Boğulursun etrafında dönen zaman içerisinde!
Aniden çocukluk özlemi bastırır ruhuna, buhran ilmek ilmek işler kanına..
Gençliğine göz yaşları dökersin, kuru kalabalıklar içinde kimsesizliğine ağlarsın..
Ağlamaktır elinden tek gelen, göz yaşlarıdır bir tek gönlünde ki ateşi serinleten!
Sebepsiz yere yaşarır gözlerin, anlaşılmaz bir hal alır, daraldıkça tükenir sözlerin!
Canın yanar, yüreğin çığlık çığlığa..
Yetemediklerine, yetiremediklerene söversin!
Kaderine, kederine velhasılı her şeye küsersin..

Tek istediğin kaçmak gitmektir akşamın koynundan,
Ellerinde tüm hasretler sere serpile ıssızlığa uzanmaktır..
Kimse olmamaktır belki de, ya da küçük bir kum tanesi olmak!
Ne bileyim belkide boş bir ip askısı ya da ters dönmüş bir şemsiye...
İstersin, istersin ya hiç biri olamayacağını bile bile..

Yalnızlık, ah yalnızlık..
Kimsesizlik, ah sessizlik..
Uçarı kaçarı yürek..
Ah heyecanı tüketilmiş benlikler...
Ah ben ve ah SEN..

Ağlarsın.. Ağlarsın..
Ve bilirsin aslında en başından beri hep yalnızsın!

(Tekrar)