24 Haziran 2014 Salı
HÜZNÜN ÖZÜ..
Damla damla yağan neydi?
Gözlerimle hava bu gün bir kararmıştı sanki!
Gri bulutlar sararken çehremi, çevremi..
Ağlayan kimdi?
Gökyüzü mü? Yoksa ben mi?
Bildin mi?
Hepside yağsın bırak boş ver..
Gerçekten güzel olur bilir misin?
gök yağarken gözleri ağlamak!
Dil sükut ederken sözleri avaz avaz haykırmak..
Anlayana elbet! Anlayabilene yani..
Bilse! bilsen..
Duysa ya, duysan!
Olmazdı, olmadı da..
Sonra baktı gözlerim, gökyüzüne..
Bulutların arasından sızarken güneş..
Bir umut filizlendi gözyaşlarımın değdiği tenimde!
Umut bu, yenir mi?
Ellenir mi?
Parmaklar tutar mı bir ucundan?
Uçar mı bilinmeyen diyarlara?
Uçurur mu?
Bilemedim, bilseydim..
Sustu, sustum..
Saçmalamaktı niyetim, yazdım..
Saçmaladım!!!!
(TEKRAR)
Umut elinden de tutar en derin karanlıklardan çıkarıp yüzüne bi tebessümde kondurur ;)
YanıtlaSilUmut hiç eksilmesin yüreğinden
Sen ona bırak kendini yeter :*
Umut kalbinde kırıntı kadar bile olsa, büyür, yeşerir seni karanlıktan aydınlağa çıkarır huzur verir huzursuzluk giderir. Yeterki umut olsun kalbinde..
YanıtlaSilNur salkımım canım yüreğin hep mutlulukla çarpsın..
heeey gökyüzü mü ben mi diyince hatırladım kii :)
YanıtlaSilumut tutar avuçlarından uçurur tutar parmak uçlarından böyle bir şiir ancak çok güzel bir kalpten çıkar sevgili arkadaşım
YanıtlaSilSacmalamadin kalbinden yazdin..hep umutlarin olsun hep mutlulugun :)
YanıtlaSilben çok seviyorum saçmalamayı ve saçmalayanları :))
YanıtlaSilumut güzel şey. umudunu yitirme.
YanıtlaSil