13 Ekim 2014 Pazartesi

Ah Be Mevlana'm..!




Ah be Mevlana'm..
          Söylesene derin kederinin sebebine tarif nedir?
                    Söylesene, lal eden yalnızlığının dili var mıdır?
                              Bir avuç kıskançlığa kurban edilen güneşin, çalınınca Şems'in,
                                        Söylesene semada parlayan bir avuç yıldız şimdi neye çaredir?

Söylesene bahtsız gül, dost gidince canın ehemmiyeti var mıdır tende?
          Söylesene, onsuzluğun sızısı avutulabilir mi hiç, başka bir yarende?
                    Söylesene şimdi mutluluğa dair izler kaldı mı güneşsiz gecende?
                              Söylesene Mevlana'm seninde mi kırıldı kolun kanadın şu karanlık alemde?

Söylesene Mevlana'm, şimdi hangi bahar avutsun senin gam tutan yüreğini?
           Hiç acımadan almadılar mı ellerinden kanata kanata kimsesizliğine ışıyan Şemsi'ni?
                     Ah be yaprakları pür-efkar salınan gül, şimdi sözlerin böylesine kanatıyorken beni....
                               Gelsem..
                                        Sürsem ateşine ellerimi, yangınını çekip alamaz mıyım?
                                                  Söndüremez miyim kimsesizliğini?
                                                            Geçmez mi acıların, çiçek açmaz mı dökülen yaprakların?
                                                                      Öpsem leb-i derya kıyılarından yüreğini?
                                                                                Çeksem, içime çeksem..
                                                                                           Tüketemez miyim sonsuz kederini?

Ah be yalnızlığın yalın hali,
          Ah be kimsesizliğin timsali...
                    Sızından ağlayan kamışlar misali...
                              Süzsem ruhundan kederini, elemini....
                                        Dinmez mi bağrıma akan gözyaşların?
                                                    Değmez mi efkarına tebessümün sağ eli?

Ah be Mevlana'm... Ah be açamayan tomurcuğum...
          Ah be Mevlana'm, takati solan mutluluğum...
                    Ah be Mevlana'm, maveraya kanan yolculuğum,
                              Gelsem pervane olsam kimsesizliğine,
                                         Ateşe dönen garip kelebekler misali..
                                                                                                       ...................
                                         Ah be yalnızlığımın suya yansıyan hayali..
                              Gelsen... Gelsen de tutsan üşüyen ellerimi..
                    Gelsen... Öpsen de avutsan yaralı yüreğimi..
          Gelsen... Şimdi Şems'izliğin çok acıtıyorken  beni..
Gelsen, bir gülsen de sevsen sevilmeyenlerimi...



//TKR

Nursalkımın..

4 yorum:

  1. Mevlana... Onun olduğu topraklarda olmak hep huzur ve gurur vermiştir bana...
    Mevlana'yı Mevlana yapan Şemş...
    Güneş...
    Mevlana hariç kimsenin tam anlamıyla anlayamadığı Şems...
    Mevlana'yı Mevlana yapmak için ölümü göze alan Şems...
    Konyalı olan olmayan herkes bilir Mevala'nın yerini.
    Ama Şems'in yerini herkes bilmez.
    Bi söz vardır bilmem bilir misin Şems sadece kendisine gelmesini istediklerinin yerini bilmesine izin verirmiş...
    Mevlana Türbesine çok yakın Şems'in türbesi ama gözlerden uzaktadır.
    Yaşarken de olduğu gibi yalnızdır Şems...

    YanıtlaSil
  2. Senin anlatımın kadar melek baharın yorumu da etkiledi beni..

    YanıtlaSil
  3. Blogunuz çok farklı ve güzel. Sitenize katıldım. Bende kahve, kitap ve kozmetik var, bekliyorum... :)

    YanıtlaSil