Yorgunduk, Çok Yorulmuştuk...

Savurduk hayalleri bir bahar kıyısından,

Yorgunduk, uçamadık sevdaya..

Dünlerimiz kararmış, yok olmuştuk..

Yarınlardan çok korkmuştu çocuk kalbimiz..

Bu günler ise iki lokma arasında yitip gitmişti..

Yorgunduk, çok yorulmuştuk...

Hüzün müptela olmuştu benliklerimize..

Kendi karanlıklarımızın diplerine vurmuştuk..

Her birimiz farklı ve viran semtlerin,

İzbe yokuşlarında kaybolmuştuk..

Tükenmenin özünü öyle bir kavramıştık ki biz..

Artık yorgunduk, çok yorulmuştuk...

Mecali solan yaralı dizlerimizin,

Siyahi kanı karışmıştı dökük kaldırımlara..

Denizlerimizin rengini çalmıştı umutsuzluk,

Griler perçinlemişti huzura dair şafaklarımızı..

Solmuştu bir bir tüm çiçeklerimiz, solmuştuk..

Yorgunduk, çok yorulmuştuk...

Kızıla çalmaz olmuştu artık akşamlar, 

Kuşlar cıvıldamaz, rüzgârlar uğuldamaz olmuştu..

Yarım kalmıştı mandolinimizde ki melodiler, 

Her birimiz ölmüştük şen notalarda.

Şarkılar katletmişti sevişlerimizi..

Biz yorgunduk, çok yorulmuştuk...

 ...