Araf..

Yüreğimden kaçıp sığınabileceğim bir şehir var mı?
Nereye baksam tek gördüğüm gözlerinden bir bir kayan yıldızlar..
Şimdi tam da sözün bittiği yerdeyim, sendeyim..
Sev beni, sev!
Araftayım!

Tükenmişliğin esaretinde savruluyorken ben,
Ah sevgilim şu sevda azabını bir çek ruhumdan!
Tesir eden senden başkası değil a cancağazım,
Gör beni, gör!
Ateşler içinde yanmaktayım!

Hangi kaybediş böylesine öldürür ki ruhu?
Hangi dem böyle perçem perçem yakar?
Sen bulamadan yitiğimsin a yürek parem,
Sar beni, sar!
Makamı segâhtaym!

Güneşime kurşuni takıldı ya bakışların,
Ben gölgene talip, gölgene yangın ve bitap.
Şimdi çık şu kara gecenin koynundan da
AL BENİ! AL!
Çaresiz kıvranmaktyım!

Yedi veren misali sevdanla ay bana,
Hangi gülün goncasına sinmemiş ki kokun,
Tüm duyularım şimdi yek sana tutsak!
Sal beni, sal kara geceden!
Azaptayım!

Meftununum yar, istemesen de beni neye yarar?
Ben senden geçeli, seni sebepsiz ruhuma seçeli çok oldu!
Şimdi ister al koynuna ateşinle yak,
istersen savur gitsin yüreğinden, tut at!
Fark etmez bana bundan gayrı..
Ben artık yalın yürek,
Mısralardan firar etmiş derbeder bir hayattayım....