Bazen Zaman Susar..

Bazen zaman susar dudaklarımda,
Ben sessizlikle dans ederim,
Bazen hüzün dolanırken damarlarımda,
Ben aşka ölürüm..

Dün gece yüreğimin kıyısına usulca bir mezar açıp,
Aşkını gömdüm..
Diri diri, acıya acıya..
Üstüne siyah bir gül dikip,
Fatiha yerine usulca sövdüm..

Bende açılan kara boşluklar içten dışa,
Belki de dıştan içe yavaş yavaş tüketirken beni,
Dün gece yine yüreğime, yeniden gömdüm seni...
Yılları çekip üstüme, uzandım usulca mezarının yanına..
Dün gece ben bıraktığım yerde buldum sevgini..
Usulca sokuldun tenime her zaman ki gibi..

Git, dedim yalvarırcasına!
Git bu imkansızlıklarla tüketme beni..
Hayali saçlarını parmaklarımın arasında dolaştırırken,
Ne olur beni bana bırak ve git diye yalvardım..
Biliyordum ya imkansızlıkları..
Ağlamadım..
Öğrenmiştim! sorun değil..

Ben, ben yoruldum onun için..
Artık takatsiz ve hastalıklı bir aşkın karanlığında çürümekteyim..
Bir yanım asla diye haykırırken,
Bu sefer sana asi olup git dedim.
Kal üç harf..
Ben git dedim alfabenin 28 harfiyle..
Bir de yitik hecelerimle..

Gitmedin,
Seninle ilgili değil..
Göndermeye kıyamadım belki de,
Sorun değil, canım yandı biraz..
Hepsi bu..

Bende zamanın ağzını tuttum yaramaz bir çocuk gibi,
Zor oldu ama çocukluğumda yardım etti..
Ve zamanın en duru yerinde,
Bir salise, koşup saniyeye bile varamazken vardım kollarına..
Usulca, sessizliği çaldım ikimize..

Dans ettik aynı rotada, aynı hatıralarda,
Sonra da farklı partnerlerle..
Seninkini göremedim, ama bana her zaman ki gibi hasret eşlik etti..
Zaman sustu ya, şimdi ben de öyle..