Gözyaşı..

Son duraktır gözyaşı,
Varılacak en son vuslat, bitmeyen her acının kilitli en son kapısı.
Vicdanın inceden inceye sızladığı,
Yüreğin acıya teslim olduğu tükenmiş bir yoldur onun adı.

Çaresizliğin bir diğer adıdır gözyaşı!
Hüzünlerin sığındığı limanın bilinmeyen tadı,
Kahrın bambaşka bir sayfasıdır gözyaşı!

Ve mutluluktan akmaz hiç bir zaman,
Aslında mutluluğun yol bulduğu anlarda gözlerimizden akan,
Acının bıraktığı burukluğun en masumane sızılardır!
.
Yürek bir kez mesken tuttu mu gözlerde ki buğuda,
Sızıların izlediği ince bir yoldur son adımda gözyaşı!

Gecelere haykırıp usulca yaralarımızı,
Dilin lal olup takıldığı noktada son sözdür gözyaşı!

Anlatmaya kifayet etmediğinde kelimeler, galeyana gelip bir bir akar gözlerimizden nameler!
Kalemin taşıyamadığı mahremiyetin tane tane çizilişidir yüreğe.
Suskunluğun avaz olup feryat figan bağırışıdır bilinmeyene!

Sessiz çığlıkların belki kalbi kırık ressamlarca çizilen başka bir resmi,
Takatin son zerresine değin tükendiği, teslimiyetin diğer bir sesi…
Zehir gibi acıdır ve zehirden değil acıdandır gözyaşı..

Hasretin oklarının dik dik yüreğe saplanışı,
Kimsesizliğin gözlerde yankılanışı..
Bakışların yalnızlığa yaktığı ağıt,
Masumiyetin çehremizde kahırlanışı!
Zehir gibi acıdır ve zehirden değil acıdandır gözyaşı..