GünaySın..

Günaysın artık..

Sabahları söylenen bir kelime dokunur mu insana bu kadar?

Dokunuyor işte..

Ben hala bitirememişken kara dolu geceyi, başkalarına doğduğunda güneş..

Kıskanıyorum..

Oysa ben uyanıyorum gece, yatıyorum gece...

Çözemiyorum hayatı, söyleyin ALLAH aşkına bu ne garip bir bilmece?

Ortada bir yerlerde takılı kalmış durumdayım…

Ne bir adım ileri?

Ne bir adım geri...!

Bir maveranın girdabında,

Dönüyor, gülüyor ve ağlıyorum…

Dökülmesin diye gözyaşlarım, tek tek avuçlarıma topluyorum..

Biriktirdim ya, bir deniz oldu sonunda!

Şimdi öperek dindirmek isteyen var mı?

Göz zindanlarına tutsak edilmiş aciz ruhum,

Şimdi kırmak zincirlerini ve özgürce kanat çırpmak istiyor ey sevgili..

Ne olur artık git benden,

Neden gitmiyorsun ben senden gittim gideli...?

Ne olur git de rahat bırak çekimine kapılmış düşüncelerimi...

Git artık! sıcaklığını da al ve git!

Rahat bırak şu zavallı yüreğimi...

Ya gel artık hayallerimden gerçeklerime aysın günüm,

Ya da çek git, git de boğsun beni derin kederlerim ve deli hüznüm...

Tam ortasında bir yerlerde takılı kaldığım ölüm...

Ya gel! ve aysın benim de ömrüm,

Ya da git artık! Solsun ellerim de kalan son gülüm...