25 Mayıs 2012 Cuma
Bir Bilsen..
Bir bilsen içimde kopan fırtınaları..
Bir bilsen yetemediklerimi, yetişemediklerimi..
Oysa ne çok hayal biriktirdim biliyor musun çocukken ben hayata dair?
Çocukken de acılarım vardı, büyüyünce geçer sandığım...
Şimdide var çocukken hiç tanımadığım..
Yalnızlıklar ömür boyu bırakmazmış insanın yakasını..
Kimi, neyi olursa olsun insanın, o hep yalnızmış aslında..
Doğarken de yalnızmış insan, ölürken de..
Ve biliyor musun?
Yaşarken de..
Hiç biliyor musun?
Ben kendimi çok sevmiyorum, yaptıklarımın da doğruluğu konusunda endileşelerim var..
Yapacaklarım için ise sadece dua edebiliyorum...
Yani kendime bile yabancıyım aslında..
Kendimden bile uzak..
Kendime bile kırgın..
Kendimden bile yorgun..
Benim sana hiç anlatamadığım
Yüreğimi yırtan sancılarım var,
Gözlerimi her defasında kanatan hüzünlerim var,
Çaresizliğe bürünmüş umut kırıklarım ve yaşanamadan yarım kalmış kimsesz hayallerim var..
Yitiklerim, yitirdiklerim, yıkılmışlıklarım var..
Avuçlarım da belli belirsiz çatlaklar,
Göz yaşları gibi bir bir damlayan kan baloncuklarım var..
Bilsen ne kırgınlıklarım, ne tek başına kalmışlıklarım var..
Bir bilsen ah..
Ne boynu bükülmüşlüklerim var...
Bir bilsen büyütülmeyen ne çocukluk anılarım,
Koyu karanlıkta biçare kalmışlıklarım var..
Dört duvarlar arasında ne suskun haykırışlarım,
Ne acıya perçinlenmiş bakışlarım var!
Bir bilsen canıma batan ne kırıklarım var yokluklarda..
Ne sancıyan, nasıl şiddetle acıyan yanlarım var..
Saçları şefkatten mahrum, hiç okşanmamış bezgin çocukluğum,
Çocuk kalbi katledilerek parçalanmış yaşanamamış gençliğim var...
Bir bilsen ne çok aramak istedim seni,
Ne çok boynuna atlayıp sarılmak...
Şimdi kırgınsın ya bana hani,
Şimdi sana vefasızlık yaptığımı sanıyorsun ya hani..
Bir bilsen bende hiç vefa bırakılmadığını,
Bilsen tüm güzel duyguların ben daha çocukken ellerimden koparılıp alındığını...
Bir bilsen şimdi beni...
Ahh..
Bir bilsen ne yapamadıklarım,
Ne yapamayacaklarım var..
Bilsen, bilsen sen şimdi bensizliğe değil, bana ağlardın..
İnan bilsen şimdi kendine değil, en çok da bana acırdın!
.......................................................zamansızlıklardan!
canım yüreğine sağlık...
YanıtlaSilsüper bi yazı olmuş....
ama ben kendimi çoook seviyorum...
biraz megalomanlık var galiba...
eskiyi geçmişi düşünmem bugünü yaşarım...
beni üzecek herşeyden uzaklaşırım, kurcalamam...
üstünde durmam, umursamam, görmemezlikten geçerim....
napalım bende böyleyim işte...
eskiden böyle değildim...
yaşanılanlar öğretti bana bunları...
şimdi böyleyim...
belkide böylesi daha iyi...
3 günlük dünyaa ...
kocaman sevgiler canım............
Büyülü kelimeler bunlar. Çok insancıl, çok kırık, çok hüzünlü. Yüreğine sağlık, çok güzeldi..
YanıtlaSil"ah bir bilsen! ne yapamadıklarım, ne yapamayacaklarım var"
YanıtlaSilçok güzel^^
Çok ta kırılsak ,çok ta kırsak,
YanıtlaSilburası ebedi alem değil,
bir gün ruhumuz huzur bulurmu bilinmez!
Damla akmış şöyle duradursun sel oldum aktım ben.
YanıtlaSil''Bilsen bilsen şimdi sen bensiziliğe değil bana ağlardın
inan bilsen şimdi kendine değil bana acırdın''
bu rası kopma noktam oldu sanırım..yüreğine,ellerine,kalbine,hüznüne,kelimelerine,ifadene herşeyine sağlık herşeyine..tanıdığıma çok sevindim...sevgiler..
merhaba yine ben..hayatımda yazdığım ilk şiiri okumanızı rica ediyorum..yorumunuzu merak ediyorum sevgiler..
YanıtlaSilhttp://marble24.blogspot.com/2012/05/ben-ilk-defa-siir-yazdim.html
aman aman bilmesin.
YanıtlaSil:)