Çok Üşüdüm Bir Parça Mutluluk Alabilir miyim? // 2007

Puslu gönül, biraz belki buğulu...
Lokmalarmı acı?
Bilemem...
Hepsi düğüm düğüm boğazıma dizili..
Zindanlara mühürler vurmuş aşk, tüm kapılar kapalı...
Giripte uzanmak istediğim hangi yürek varsa, hepsi yaralı..
Kimisi mazisine küskün, kimi de içten içe acılı...
Bir güvercini tuttum, niyetim sevmekti!
Gözümü karartan belki beyazlığı..
Affet beni narin yüreklim!
Bu bencilliğim, gönlümün sevdaya açlığı..
Ellerimin titrediğini farkettim, bide gözlerimdeki yaşları..
Çok değil!!! Bir parça mutluluk isteyecektim..
Belki de şanslı değilim ya da tamamen bahtımın karalığı..
çareler tükendiginde aradim, yoktu bir kapı aralıgı..
Eğer bir demden sığabilseydi yüreğim, belki de olmayacaktı bu kadar ağrılı...
İniltilerle fısıldayan, sessiz nidalarımın bu çığlığı..
Benim kulaklarım dayanamazken, nedir senin bu yüreğinin sağırlığı?
Ağlamaya özenmek neymiş? Sanki saplamak tene bıçagı...
Özlem işte o! işte o, tenin çektiği acı...
Ellerim tirek, ama gönlüm aç, gözüm karalı..
Çok değil, yeterdi bana bir parça da olsa mutlulugun kırıntıları....

Karamsar diye nitelendirdiler, kimide akıl kıtlığı...
Hiç biri yürekli değildi, demek için ölüm hastalığı.....
Ölüm karanlık belki...
Belki de insanı çeken bu karanlığı...
Ya da kalabalık içinde yanlnızlıklan bıkanlara,
Özletittiğinden gerçek yanlnızlığı...

Çok üşüdüğümü hissettim... evet! evet çok üşüdüm...
Çok değil be tipi yüreklim! çok değil..
Senden istediğim, damla kadar vefaydı...
Çok özlemişti belli ki yüreğim mutluluğu...
Belki de bu günlerde gülmek için bir nedenin yokluğu...

Şimdi;
Bir parça mutluluk alabilir miyim...?
Yanlış anlamayın...
Pahası neyse öderim! canımda olsa karşılığı.............