Hayatın Tozu Kaldı Gözlerimde..

Karmaşık, çok karmaşık şimdi düşüncelerim,
İzler, sesler, sevilenler, nefret edilenler hepsi karma karışık..
Duygusuzluk içinde çeşitli duygular yaşıyorum..
İçimde, beynimde, benliğimde deli bir savaş var..
Var olmakla yok olmak arasında bir yerde, kayıplardayım..
Yaşanmışlıkların izi yüreğimde, hayattın arda kalan tozu gözlerimde..
Ne yeniden başlayabiliyorum, ne olduğu gibi bırakıp gidebiliyorum..
Öyle saçma ki aklımdan geçenler ve öylesine delice..
Ne yapmak, ne yapmamak istediğim bile çok anlamsız..
Hedeflerim ise şaştı, hoş artık hedef medef kalmadı ki?
Sığınıp gözlerimde izi kalan bir anıya, dünüme, bu günüme ve yarınlarıma ağlıyorum..
Korkmuyorum ölmekten, ama çok korkuyorum yaşamaktan..
Vücudumda ki her zerre kökten bir soluşa hasret..
Bir bitişe muhtacım şimdi!
Karanlığa, ilmek ilmek yok olmaya..
Bir insan koparmı böyle hayattan?
Kopar..
Her şeye rağmen yaşamak mı lazım?
Sanmıyorum!
Yaşamak çok mu özel, çok mu güzel sanki?
Ağlamak bile söndürmüyor artık içimde ki yangını!
Peki bu ateşte kahrolup yanmak, mevlana oyunları oynamak???
Çok ince bir çizgi üzerinde, çok ince bir pamuk ipliğine bağlı şimdi ellerimde yaşam..
Ne olacak bundan sonra?
Ya da ne olmayacak...
Bilmiyorum, bilmek istiyorum ama istemiyorum da..
Dursun istiyorum her şey, dursun dünya, donsun zaman benim nezdimde..
Koyu bir sükuta ve derin bir sessizliğe ihtiyacım var..
Yaşamın renklerini katletmeye, tüm bakışları fluya çevirmeye..
El olmak istiyorum en yakınımdakine bile,
Hiç bir mevsim istemiyorum, hiç bir materyal..
hiç bir sözcük..
Durmak istiyorum, susmak..
Ölümüne susmak ve ölümüne susmak!
Bitsin istiyorum ve bitsin bende her şey ama her şey..