Yarım Kalmış...

Ölüm azad ed kelimelerimi..

Bana acıdan kalan kalemimi..

Güneş yetmiyor ışıkların!

Yağmur ıslatmıyor damlaların!

Kahrolan bir kalp ellerimde tarumar edilmiş, 

Sevdalar, inanmalar ve güvenmeler yitirmiş kendini!

Aşık olmak mı dersin?

Hayır..

Sevmek mi dersin?

Hayır! Hayır! Hayır!!!

Gönül gülü göz yaşlarıyla sulanmış, gözyaşları hem hasret, hem tuz olmuş..

Avuçlarda ki umutlar tuz buz olmuş..

Yüreği soğumuş kışlardan bir buz olmuş..

Olmuş, bitmiş ama başlamamış!

Kurulan dünyalar başlara yıkılmış..

Sadece sevmek istemiş küçük yürek ve sadece sevilmek..

Sahiplenilmek..

Ama olmamış, üşümüş!

Kuş kanat çırpmış, yüreği kırılmış

Gönlü kanat çırpmış kanadı kırılmış..

Aşk batmış yüreğine, umutları bulanmış,

Aşk batmış gözlerine, göz yaşları kanamış!

Aşk batmış dudağına, sözleri ağlamış!

Aşk batmış ellerine, avuçları kapanmış..

Aşk batmış ruhuna, ölüm tenini esir almış..

Aşk batmış, aşka batmış..

Üzülmüş, uyumuş, ağlamış..

Bazen yemiş zehreden lokmaları, bazen kusmuş..

Hayata küsmüş kimi zaman,

Kim zaman sevdiğine küstüğünü sanıp kendine küsmüş!

Ecel toprak olmuş yanaklarına konmuş,

Umutları kelebek olup ellerinden uçmuş..

Hayata düşman kesilip, ölüme dost olmuş..

Umutları küçük birer kelebek, bir bir uçmuş..

Gözlerinde yaşlar, hayat dudağından kopmuş..

Yüreğinde ateş, yüreğinde fırtına, yüreğinde hasret..

Kim geldi kim geçtiyse dünlerinden bu günleri eski, bu günleri eksik, bu günleri yarımmış..

Kim varsa bu günlerinde, yarınları korkak, yarınları ürkek, yarınları yarımmış..

Kim varsa tenine hapsolan kokularda ciğerlerinde yanmış..

Kim varsa, kim varsa ona dair sevdaya adanmış..

Üç beş kimsesizlik kondurduğu caddeler,

Yüreğin uzanan her patikada onu seller almış!

O bir dünya kurmuş kendine, acımamış eller almış..

O bir çiçek dikmiş toprağa, nankörmüş dikeni ellerine batmış!!!

Sevememiş, sevmişse de yarım kalmış..

Sevememiş, sevmişse de ağlamış!!!