Ve Ben.. // Ve Yazmak..

Ve ben..

Ben hep yazdım aslında..

Dilim sükut ederken hep kalemimden döküldü isyanlarım, aşklarım, sevinçlerim, yalnızlığım..
Yüzüm gülerken, içimde kan ağlayan hisler satırlardan süzüldü damla damla..

Dönüp baktığımda dilimi lal edip sustuklarım, satırlarda konuştu çoğu zaman, satırlarda güldü, satırlarda ağladı, satırlara yazıldı ve satırlardan silindi..

Bazen de gizli ve kimsesiz gözyaşlarımda..

İki kelime arası kadardır benim için sonsuzluk, noktalarla dans edip, virgüllerle çelme taktım hep kelimelere..

Kızdıklarımı kamçıladım ünlemin dozuna vurup, bazen de alaya vurdum cevabını verdiğim soruların soru işaretiyle..

Midemde hapsettiğim kelebekleri, ruhumda gizlediğim elemi, yanlışlarımı, doğrularımı bana dairlerimi, benden öte'mi, benden öncemi sakladım sessiz harflerin ardına..

Çoğu zaman satırlarda çizdim sevgiliyi kalbime, satırlarla sevdim, satırlarla özledim..

Ve unutmak istediğimde, yok edip izlerini yürek sayfamdan, satırlardan çizdim üstünü!
Satırlarda tuttum yasını ve satırlardan yolculadım adanmışlıklarımı, huzursuz varlığımı..

Yani, yani bir iki kelime üzerine karalayarak yaşadım ben hayatı..

Kırıldı artık kalem;

Ve yas'a durdu gözlerimde kelam!

Sessizlik şarkılar söylerken dilimin ardında,

Sükut ile sonsuza mühürlendi dudaklarımda elem..

                                                               
             Ve kırıldı  kalp,                             
                            Hüzün Dostu Nurs'un avuçlarında bir kez daha....