13 Ağustos 2014 Çarşamba

Umutsuzum..



Bakışlarım ürkek,
Nefesim titrek,
Tenim üşüyor..

Şimdi sen içimde hiç bilmediğin bir derinliktesin..
Sen bir yıldız bense bir peridot taşıyım..
Sen gökyüzünde parlak bense yerin dibinde çamur aşıyım..

Ey gönlüme kanat takan,
Neden duymuyorsun ki yüreğimin çırpınışlarını..
Oysa bakışlarım böyle ürkekken,
Yüreğim böylesine yenik, gücüm böylesine tükenikken..
Bir nefes versen kesilen şu amansız soluğuma...
Bir tutsan yıkık duvarlarımdan..
Bir öpsen acıyanlarımdan,
Bir sevsen beni kimsesiz çocukluğumdan..

Ey bahar diye ateşi ruhuma yükleyen,
Sessiz sessiz haykırıyorum sana her defasında!
Neden duymuyorsun beni?
Neden bir türlü anlamıyorsun notalarımı?
Neden sesime ses, yüreğime es vermiyorsun?

Ey gözleri gözlerimden çalan,
Ey defterde yarim olan..
Ey beni benden alan..

Duysan, görsen, anlasan..

Yitiyorum ya,
Sen bilmiyorsun!


13.08.2014 / Kars-Sarıkamış

Nursalkımın..

4 yorum:

  1. Umutsuzlugunun umuda donusmesini diliyorum..sevgiler gonderiyorum..

    YanıtlaSil
  2. Hüzün ruhunun bir parçası olmuş gibi :(

    YanıtlaSil
  3. umutsuzluğun bu kadar güzel kelimelere dönüştüğünü görmemiştim hiç..

    YanıtlaSil
  4. Siz ne güzel şiir yazıyorsunuz!...

    YanıtlaSil