Ne yazacağım diye düşünürken yine "yorgunum" kelimesi geldi aklıma..
Düşünüyorum da gerçekten yorgunum..
Ruhum yorgun, bedenim yorgun, hayallerim yorgun en çokta umutlarım yorgun..
Bitik ve tükenmiş hissediyorum..
Yapayalnız, kimsesiz..
Geçmişimle kavgam, geleceğime ise güvensizliğim bitmiyor...
En kötüsü de ne biliyor musun bunu kendime yapan bendim!
Ben seçtim!
Evet belki seçerken umduklarım farklıydı..
En çokta bu yüzden kızgınım kendime..
Neden kendimi bitmeyen bu yalnızlığa mahkum ettim..
Şimdi yeniden bir hikaye yazamayacak kadar yorgunum..
ALLAH'ım çaresizliğim sanadır..
İçimde bitmek tükenmek bilmeyen bu kavgadan bu sızıdan bu pişmanlıklardan yoruldum..
ALLAH'ım kimsesizliğim, hüsranlarım sanadır..
Durmayan bir karanlığın içinde yitip gidiyorum..
Bu öyle derin bir girdap ki tüm vücudumu saran bir mecalsizlikle karşı bile koyamıyorum..
Ölsem, ölemiyorum..
Kalsam, yaşayamıyorum...
bir ihtimal var mı...........................................................................................................
