Mevla Neylerse Güzel Eyler..

 

Kaynak:Erzurumlu İbrahim Hakkı - Marifetname

Sessizlik..

 

Ne yazacağım diye düşünürken yine "yorgunum" kelimesi geldi aklıma..

Düşünüyorum da gerçekten yorgunum..

Ruhum yorgun, bedenim yorgun, hayallerim yorgun en çokta umutlarım yorgun..

Bitik ve tükenmiş hissediyorum.. 

Yapayalnız, kimsesiz..

Geçmişimle kavgam, geleceğime ise güvensizliğim bitmiyor...

En kötüsü de ne biliyor musun bunu kendime yapan bendim!

Ben seçtim!

Evet belki seçerken umduklarım farklıydı..

En çokta bu yüzden kızgınım kendime..

Neden kendimi bitmeyen bu yalnızlığa mahkum ettim..

Şimdi yeniden bir hikaye yazamayacak kadar yorgunum..

ALLAH'ım çaresizliğim sanadır..

İçimde bitmek tükenmek bilmeyen bu kavgadan bu sızıdan bu pişmanlıklardan yoruldum..

ALLAH'ım kimsesizliğim, hüsranlarım sanadır..

Durmayan bir karanlığın içinde yitip gidiyorum..

Bu öyle derin bir girdap ki tüm vücudumu saran bir mecalsizlikle karşı bile koyamıyorum..

Ölsem, ölemiyorum..

Kalsam, yaşayamıyorum...

bir ihtimal var mı...........................................................................................................

Özlüyorum...

Dünyanın tüm gam yükü sanki gelip oturdu sırtıma..

Özlüyorum..

Çocukluğumu, masumluğumu, sıcak gülüşlerimi, içten sevinçlerimi..

Dünlerimi, dünkü hayallerimi..

Eski zamanları, eski şarkıları, eski dostları, eski yılları..

Ben sevemedim bu günleri,

Bilmiyorum kaç hicran daha tüketmem gerek bu hayat yolunda..

Bilmiyorum kaç kere daha gitmeliyim kendimden..

Bilmiyorum kaç kere daha vazgeçmeli..

Daha kaç hayali tüketmeliyim..

Daha kaç kere yoruldum diye haykırmalı, ağlamalı, yıkılmalıyım?

İçimdeki karanlık yine esir aldı beni, hayallerimi, yarınlarımı, yaralarımı..

Yanıyorum, kanıyorum, ağlıyorum, Sessiz sessiz haykırıyorum.. 

Sustum.

ALLAH'ım bu haykırışım, duam, çaresizliğim sanadır.. 

Sen aydınlat beni..