Hani ben zoraki tutturmuşken yıpranmış bir iple yüreğimin parçalarını birbirine,
Hani uçmasın diye ruhumu bağlamışken bir umut kirpiklerine,
Çaresiz sığınmışken kor misali yakan acılarımdan gölgene..
Sen gelip gururunla çekiştiriyorsun ya! Acımdan, acımdan...
Aklımı sıkmaktan düşüncelerim uyuşuyor..!
Efkarı çeke çeke ciğerlerime, nefesim tükeniyor!
Bilesin, adına yar koyduğum!
Bilesin ki; sabrım taşıyor!
Bilesin, o zaman takatim dağılmamak için beni zor tutuyor!
Bilesin!
İşte o zaman bedenimle canım arasında ölüme ramak kalıyor!
şairliğin mi romancılığın mı daha baskın karar veremedim.:)
YanıtlaSil"Kuytu köşelerde ölümüne besledim sevdayı. Acıydı bildiğim aşkın ön adı.".....Yazılmamış mektuplardan..
YanıtlaSilkeşke bilse yaralar açan yar keşke bilse! bilmiyorlar sevgiler canım.
YanıtlaSilBlogumu ziyaretine memnun oldum,her zaman beklerim..Blogun yazıların çok etkileyici ,içten bir hüzün hissettim yazılarında..Yüreğine,kalemine sağlık..Sevgiler..
YanıtlaSil"Çaresiz sığınmışken kor misali yakan acılarımdan gölgene... Sen gelip gururunla çekiştiriyorsun ya!. Acımdan, acımdan..." Yüreğiniz dert görmesin. Kaleminiz susmasın. Tebrikler. Sevgiler.
YanıtlaSilSabır acının tazelenmiş gölgesidir..yüreğine sağlık züleyha..
YanıtlaSilYüreğine sağlık Züleyhacım nefis yine...
YanıtlaSil