AŞK'tı Adı, Sustuk..!

Öyleydi,
Sevmeliydi deli gibi, gitmeliydi yolun sonuna..
Gerek baharlar geçmeli, gerekse uğrunda dünyaları devirmeliydi..
Geçmeliydi kendinden hasret bile,
Tüm aleme rest çekmeliydi,
Ne varsa benliğe dair, ezmeliydi..

Oldu, yaptık..!
Aşk kondu adı..
Biz sustuk, Aşk oldu tadı..
Sustuk! Susmalıydık..
Yüreklerin sesi duyuldu sonra..
Sonra da gözyaşlarımın kara zeminde ki cılız tınısı..

Aşk'tı adı, sustuk, susadık..
Tutamadık bir birimizi nefeslerimizde,
Uzattık ruhumuzu, birbirine bağlayamadık..
Sevmekten bıkmadık da, yürütemedik acıları..
Diretemedik sancıları, uğurlayamadık hayat yolcularını..

Nefesimizi kestik bir birimizin suretine gözlerimizi kaparken,
Kararttık mevsimleri, koparken cinnet fırtınamız!
Bağıra bağıra sövdük içten..
Acı'dık, Kan'adık, Ağla'dık..

AŞK'mış, adı.
Pişman olmadık ama çok Yan'dık..
Sus'tuk, pus olduk..
Uzatıp ellerimizi bir birimizin kelimelerine,
Kan bulaştırdık!
Yaralandı tebessümlerimizin dizleri,
Koştuk ama konuşamadık..

Sustuk ya konuşmayı unutmadık..
Ama sustuk ya, konuşamadık!

Yılları eskittik bilinmezliklerle,
Unuttuk sandık, ama unutamadık..
Olur da gözlerimiz buluşursa bir gün diye,
Yumduk bir daha açamadık..

Ve son oldu, Aşk'tı adı..

Sustuk..!

Da yüreklerimizi susturamadık..