12 Haziran 2014 Perşembe

BİR BİLSEN..!



Bir bilsen içimde kopan fırtınaları..
Bir bilsen yetemediklerimi, yetişemediklerimi..
Oysa ne çok hayal biriktirdim biliyor musun çocukken ben hayata dair?
Çocukken de acılarım vardı, büyüyünce geçer sandığım...
Şimdide var çocukken hiç tanımadığım..

Yalnızlıklar ömür boyu bırakmazmış insanın yakasını..
Kimi, neyi olursa olsun insanın, o hep yalnızmış aslında..
Doğarken de yalnızmış insan, ölürken de..
Ve biliyor musun?
Yaşarken de..

Hiç biliyor musun?
Ben kendimi çok sevmiyorum, yaptıklarımın da doğruluğu konusunda endileşelerim var..
Yapacaklarım için ise sadece dua edebiliyorum...
Yani kendime bile yabancıyım aslında..
Kendimden bile uzak..
Kendime bile kırgın..
Kendimden bile yorgun..

Benim sana hiç anlatamadığım
Yüreğimi yırtan sancılarım var,
Gözlerimi her defasında kanatan hüzünlerim var,
Çaresizliğe bürünmüş umut kırıklarım ve yaşanamadan yarım kalmış kimsesz hayallerim var..
Yitiklerim, yitirdiklerim, yıkılmışlıklarım var..
Avuçlarım da belli belirsiz çatlaklar,
Göz yaşları gibi bir bir damlayan kan baloncuklarım var..

Bilsen ne kırgınlıklarım, ne tek başına kalmışlıklarım var..
Bir bilsen ah..
Ne boynu bükülmüşlüklerim var...
Bir bilsen büyütülmeyen ne çocukluk anılarım,
Koyu karanlıkta biçare kalmışlıklarım var..
Dört duvarlar arasında ne suskun haykırışlarım,
Ne acıya perçinlenmiş bakışlarım var!

Bir bilsen canıma batan ne kırıklarım var yokluklarda..
Ne sancıyan, nasıl şiddetle acıyan yanlarım var..
Saçları şefkatten mahrum, hiç okşanmamış bezgin çocukluğum,
Çocuk kalbi katledilerek parçalanmış yaşanamamış gençliğim var...

Bir bilsen ne çok aramak istedim seni,
Ne çok boynuna atlayıp sarılmak...
Şimdi kırgınsın ya bana hani,
Şimdi sana vefasızlık yaptığımı sanıyorsun ya hani..
Bir bilsen bende hiç vefa bırakılmadığını,
Bilsen tüm güzel duyguların ben daha çocukken ellerimden koparılıp alındığını...
Bir bilsen şimdi beni...

Ahh..
Bir bilsen ne yapamadıklarım,
Ne yapamayacaklarım var..
Bilsen, bilsen sen şimdi bensizliğe değil, bana ağlardın..
İnan bilsen şimdi kendine değil, en çok da bana acırdın!

.......................................................zamansızlıklardan!

(TKR 25.05.2012)

Nursalkımın..

5 yorum:

  1. Yüreğine sağlık içim sızladı..
    Hayal kırıklıkları..
    İnsan hayal kurmaya korkar oluyo beklentisiz bi yaşam sadece yaşadığımız..
    Ama umutsuz da olmaz di mi?
    Biraz umut getirdim sana :*

    YanıtlaSil
  2. Yaptıklarımın da doğrulukları konusunda endişelerim var....İşte bu ara beni tanımlayan bu. Çok güzel.

    YanıtlaSil
  3. Bilseler ah bilseler hissetseler her şey çözülür belki de işte haberi olmayınca insanların birbirlerinin hissettiklerinden, acılar hüzünler yersiz devam ediyor.

    YanıtlaSil
  4. ah ah eskiden de yazıyomuşsun yine damardan :)

    YanıtlaSil
  5. zamansızlıklar, hüzünler ne güzel anlatım

    YanıtlaSil