2 Ağustos 2012 Perşembe

Şıp Şıp .. -Nedir Bu? -Ses! -Peki Ne Sesi? -Onu Da Sen Bul...!



-Seviyor..
-Sevmiyor..
-Seviyor..

Anlamsızdı elinde ki papatyanın yapraklarını böyle umarsızca bir aşka kurban etmek, tel tel çığlıklar arasında koparmak..
Sevse sevgi sorgulanır mıydı hiç?
Buzdan örtülü o hain kalp çalıp giderken hayallerini, sevse başka olurdu her şey..
Kumdan inşa edilen gürizgâh bir aşktan  meftun yüreği her rüzgâr esişinde ufalanmazdı böyle Sevseydi eğer..

Ağladı ama biliyordu ağlamakta anlamsızdı, onun uğruna heba ettiği her gözyaşı bile koca bir kayıptı..

Her şeye rağmen hala onu sevmek dayanılmaz geliyordu, aptal kalp bir türlü laf anlamıyordu..!
kendine saygısı mı kalmamıştı, dili hala onun adını sayıklıyordu!

Soğuk gecenin yakıcı hüznü midesini bulandırıyor, gözlerini buğulandırıyordu!

İmkansızlıklar ihtimaller dahilince bir hayatın ucundan tutmuş, beline doladığı kasvetin ruhuna tesirine izin veriyordu!

Ah kahretsin o eski, o aciz, o hain sevgilinin yokluğu hala varlığının hükmünü veriyordu!!!

Bir ses işitti taş zemini delmek isteyen keskin bir ses!

Şıp, şıp, şıp...

Nursalkımın..

6 yorum:

  1. tabiki gözyaşı :(((
    Cenabı Allah yüzünü hep güldürsün tatlım...
    sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. ayyyy canım benim ne kadar derinden anlatmışsın....

    YanıtlaSil
  3. Sevgi unutulmuyor hayatta. Vefanın olmadığı sevgi ise unutulmasa da insana acı veriyor.

    YanıtlaSil
  4. Çok doğru bir tespit olmuş. "Seven arar." demişti bir arkadaşım.
    Emeğinize sağlık.

    YanıtlaSil
  5. şıp,şıp,şıp..güzel yazı,güzel müzik cimcime..

    "Üşüyünce ağlıyorsun 'yalnızım' dememek için."

    Ahmet Telli

    YanıtlaSil