.jpg)
Hangi bakışın hangi tükenişin esiriyim ki?
Neden hep böyle sessiz ve yarım kalıyorum..
Neden bitmiyor kışlar?
Neden sökmüyor şafak da alacakaranlık her yer..
Neden hep çaresizim..
Neden tak ettiği yerde kesip atamıyorum..
Neden bu kadar zor......
Neden her gün biraz daha tükeniyorum.....
Araftayım...
DAYANAMIYORUM....
Aşkı yüreğimden terk ediyorum.....
Kendimi de bitiriyorum bu gün.....
çünkü biz karşımızdakine kıyamıyor yufka yürekli oluyoruz bundan dolayı da üzülen taraf hep biz oluyoruz maalesef :(
YanıtlaSilHayır kıyamadığımızı düşünmüyorum yıllardır böyle düşünerek bişeyleri eksik tuttuk biz.. Başka bişeyler var. Her tartışmada doğru olan iyi olan erdemli olan tarafın biz olduğunu düşünmek te yanlış. kimbilir ne etkiler yarattık ki tepkisinden yakınıyoruz şimdi.hiç birşey nedensiz değildir.Ve şunu da unutmamak gerekir ki bu düşündüklerimizi karşı tarafta düşünüyor çoğu zaman. işte tam da burda eksik kalıyoruz belki de bazen.Sana gelince eski arkadaşım Nursalkımı :) sakın ola korkma araftan, ne cennetteki anlar cehennemi ne de cehennemdeki cenneti Araftaki kadar..Araf çoğu zaman en iyisidir. Araf olgunluktur, olaylara eşit uzaklıktan bakıp anlamaktır. Araf her ikisine de kuşbakışı bakabilmektir çünkü..Sana sayfamda yer ayırdım.. okumanı isterim..
YanıtlaSilTeşekkür ederim, sayfana uğradım ve gördüm..
SilÇok teşekkür ederim..
Bir kışı daha kaldırabilir miyiz dersin?
YanıtlaSilBöyle şarkılar insanı üzüyor, soğuk kış günlerinde üstelik.
ALLAH büyük be Emilia..
Silistediğin şey bitirmek mi acaba?
YanıtlaSilKendimizi yıpratmaktan başka neye yarıyor çırpınışlarımız.Bir süreden sonra katlanamıyorsun herkesin bir dayanma sınırı var.ondan sonra ne yapacağın da sana kalmış :)
YanıtlaSilHaklısın canım..
SilHep kendime ettim ama istemeyerek..